A miña lista de blogs

xoves, 23 de xullo de 2020

Iquedanzas

Amplias e ricas son as artes que o pobo practica
ricos e abundantes os obxectos que fabrica,
coa liberdade da creación
a creatividade toma vida,
(satisfacendo a quen o realiza
gratificando a quen o utiliza). 
Solucionando, facilitando
os quehaceres cotiás,
embelecendo e coidando
a quen llos toca realizar.

Cestas e cestos
encasillan a cestería,
mais ela non se deixa
e como rebeldía
móstranos unha e numerosas veces máis
que nen tan só de aire vive o home
nen de cestas e cestos
se ocupa dita e erudita artesanía.

É o Bozo un término que define varios obxectos
con diferentes utilidades
pero grandes semellanzas.


Neste caso é o Bozo
 fatídica trampa en forma de funil,
alma deste prehistórico artiluxio
chamado Nasa.
A astucia humana deseñou un sistema
onde as extraordinarias e tamén
prehistóricas anguías
que logo dunha longa viaxe,
poden pasar pero non retroceder,
quedando así atrapadas.


Deseño e funcionalidade
quedan fundidas
nesta esbelta peza
onde as formas orgánicas
e as finas láminas de madeira
compoñen e a realzan
 elegante e sinuosa.


Neste outro caso, aquí os Bozos
están deseñados para colocalos
no fuciño de vacas e bois.
Os animais podían respirar
pero non parar a comer
a suculenta herba
que polos camiños medraba,
quedando así obrigados, dobregados
a tirar dos carros.



Así o ser humán enganaba
a tan fabulosos e pacíficos peixes
case extintos hoxe en día,
e domesticaba e controlaba
a eses grandes mamíferos,
tan importantes na nosa evolución,
sagradas e respetadas en moitas culturas.

Ambos aparellos, hoxe en día,
 están en total desuso
pero dende ai moi pouco tempo
vexo certas semellanzas
do descrito anteriormente,
cun novo modelo de vida
que basado en principios moi antigos
parecen buscar e acadar obxectivos pretéritos
pero xa na trampa non caen anguías
nen detrás do bozo están tales mamíferos...

luns, 29 de xuño de 2020

Quietud

Baixo Castaños e Carballos
nun oasis de bosque autóctono
protexido de grises eucaliptos e acacias
descanso e reflexiono observando
o medio que me rodea.

Ao lonxe...
un Salgueiral reconquista seu hábitat,
un Canabal medra libre
e unha pequena Barxa refresca meus ollos,
coas súas herbas baixas.

Sobre un muro de pedra multiforme
coidadosamente disposta,
testemuña dunha antiga terraza de cultivos,
paro e reparo
no manto vexetal que me abriga.


Musgos e líquenes
con infinidade de verdes pintados
colonizan os cestos
que tranquilamente se compoñen.

Levoume a Cestería
descubrir o velo
que agochado tiña da miña mirada
esta maravillosa vida
que neste sempre presente Bosque
residía tan fermosa riqueza.

Unha Águia traza seu aéreo camiño,
obviando a miña presenza
agasáiame co seu planear,...
sereo e tranquilo.

domingo, 14 de xuño de 2020

Silencio do pasado

Unha chamada, unha proposta...
e de pronto me atopo 
nun lugar cheo de historias sen escribir,
tan só ou maravillosamente gravadas
nas lembranzas de quen me amosa o espazo.

No dintel de pedra dunha vella porta
carcomida polos anos
figura a data de 1923.

Tres alboios de cachotería, 
onde cada un deles tiña unha función,
embelecen o lugar.

Nun deles as varas que penduran do teito
revelan que foi un secadero de xamóns e chourizos.
noutro, un forno de pan
onde o farrusco das paredes
amósanos todo o que alimentou tan
venerable construcción, 
e no terceiro unha porta pechada
agocha seu misterio...

...pero temeroso a abrila
por un respeto inexplicable
poño o ollo nun óco
onde antes a madeira gardou
de miradas indiscretas...

...dentro, na escuridade,
pousado con delicadeza
sobre pedra e terra
descansa un cesto.




Agarda sen agardar nada,
semella que me observa...nos miramos.
Un fino e sutil haz de luz
o atravesa acariñando

É vello,
como todo o que o rodea,
xa non é necesario...
...quedan moi poucos 
libres do lume ou o esquecemento.

Solitario na escuridade
agarda sen agardar
co seu silencio do pasado.